منظور از توصّلی، واجبیه که انجامش متوقف به قصد قربت نیست ینی در مقابل واجب تعبدی که اگه قصد قربت رعایت نشه، فرمان خدا انجام نگرفته ، مثل نماز و روزه.
در امر به معروف و نهی از منکر، قصد قربت و اخلاص معتبر نیست؛ بلکه این دو واجب ، واجب توصلی
در مورد مدیران هم مسأله همینه یعنی بر مدیران در محیط کاری امر به معروف و نهی از منکر واجبه چراکه اونا در محیط کاری تأثیر گذارن.
بنابراین واجب بودن امر به معروف و نهی از منکر دائر مدار تأثیر گذاری و عدم اونه.
یعنی هر کس در هر محیطی تأثیر گذاره بر
مهم مهم
۱️⃣ مراد از اثر، اعم از اثر حالی و استقبالیه؛ یعنی حتی اگه احتمال بدم این نهی از منکر، الان هیچ اثری نداره، ولی در آینده اثر میگذاره، بازم به من واجبه.
۲️⃣ همین که نهی از منکر در سطح جامعه و روی دیگران اثر میگذاره، کفایت میکنه؛ یعنی