به نام خدای بخشنده و مهربان. سلام عرض می‌کنم خدمت شما بینندگان عزیز و همراهان ارجمند «خیابان آزادی». خیلی خوش آمدید.
کسانی نشسته‌اند، نقشه کشیده و برنامه‌ریزی کرده‌اند که حجاب را به یک مسئله در کشور ما تبدیل کنند، در حالی که چنین مسئله‌ای وجود نداشت. دعوت می‌کنم همراه ما باشید. همانطور که در جریان هستید، دغدغه‌ی «خیابان آزادی» پرداختن به کنشگران عرصه مهم عفاف و حجاب است؛ کسانی که دغدغه‌مند هستند و به عنوان بخشی از یک جبهه مردمی، برای ترویج زیست عفیفانه تلاش می‌کنند. این افراد در مواجهه با کسانی که احیاناً این واجب شرعی را رعایت نمی‌کنند، با شبهات، سوالات و ابهاماتی روبرو می‌شوند که گاهی پاسخ آن را نمی‌دانند و به سکوت اکتفا می‌کنند یا پاسخی ضعیف ارائه می‌دهند که اثرگذاری کارشان را کم می‌کند. ما در «خیابان آزادی» تلاش می‌کنیم به این شبهات بپردازیم. امروز به موضوعی جذاب خواهیم پرداخت که حتماً با آن مواجه شده‌اید.
یکی از شبهاتی که شاید با آن روبرو شده باشید این است که وقتی در قالب کنشگری و با قول لیّن به کسی تذکر می‌دهید که «اگر ممکن است این واجب شرعی را رعایت کنید»، در پاسخ به شما می‌گوید: «ای بابا! یک زمانی می‌خواستید ویدیو و ماهواره را هم ممنوع کنید اما چه شد؟ دیدید که محدودیت اثر نکرد و همه دارند. حالا می‌خواهید درباره حجاب و عفاف هم همین کار را بکنید؟ مطمئن باشید فایده‌ای ندارد و خودتان را خسته نکنید.» این شبهه‌ای است که امروز می‌خواهیم به آن بپردازیم و مقایسه‌اش با مقوله عفاف و حجاب و سبک زندگی عفیفانه را بررسی کنیم.
شاید نسل جوان با ویدیو و نوارهای VHS آشنا نباشد، اما این ابزار در زمانی که اینترنت و ماهواره نبود، تنها راه دیدن فیلم در خانه بود. پس از انقلاب، با رشد بی‌رویه آن مواجه شدیم، به طوری که بین سال‌های ۵۸ و ۵۹، حدود ۴۳۰ هزار دستگاه ویدیو وارد کشور شد. برای جلوگیری از نشر محتوای مبتذل، استفاده از آن موقتاً ممنوع اعلام شد. یک دهه بعد، در مسئله ماهواره نیز چالش مشابهی داشتیم و در سال ۷۳ استفاده از آن نیز ممنوع شد.
شاید در نگاه اول به نظر برسد این قوانین به هدف نرسیدند، اما نکته اینجاست که این ممنوعیت توانست روند گسترش بی‌رویه را کند کرده و به سیاست‌گذاران فرهنگی فرصت دهد تا محتوای مناسب و اخلاقی تولید کنند. در مقابل تهدید ماهواره نیز شبکه‌های جدید تلویزیونی ایجاد شدند. این موفقیت در شرایطی بود که قوانین، بازدارندگی کاملی نداشتند اما توانستند مانع از استحاله فرهنگی شدید شوند. متاسفانه در برابر موج‌های بعدی تهاجم فرهنگی از طریق فضای مجازی، اقدامات مؤثری صورت نگرفت و هجمه دشمنان علیه حجاب، عفاف، غیرت و حیا از این مسیرهای جدید ادامه دارد.
آن محدودیت موقت برای ویدیو باعث شد کنشگران فرهنگی و فیلم‌سازان فرصتی برای تولید محتوای مناسب پیدا کنند. نتیجه‌اش ایجاد «ویدیو کلوپ‌ها» با فیلم‌های مناسب خانواده بود. پس آن ممنوعیت، رشد بی‌رویه را گرفت و به تولید محتوای سالم منجر شد؛ گامی مهم در مسیر تحقق زندگی عفیفانه.
درباره ماهواره هم همین‌طور بود. در زمان ورودش، تنوع شبکه‌ها جذاب بود، در حالی که ما تنها سه شبکه تلویزیونی داشتیم. ممنوعیت موقت، فرصتی ایجاد کرد تا سیاست‌گذاران فرهنگی خود را به‌روز کنند. نتیجه‌اش این است که امروز بیش از ۱۵۰ شبکه رادیویی و تلویزیونی داخلی داریم. پس آن‌هایی که به دنبال تنوع محتوا بودند، حالا جایگزین معتبری در داخل دارند. از اینجا به بعد، انتخاب در حریم خصوصی افراد است که از شبکه داخلی استفاده کنند یا ماهواره‌ای.
اما در مقوله عفاف و حجاب، قصه کاملاً متفاوت است. این قیاس که برخی در مقابل شما به عنوان یک کنشگر دغدغه‌مند در جبهه مردمی زیست عفیفانه مطرح می‌کنند، قیاس درستی نیست.
چرا؟ چون ویدیو و ماهواره به حریم خصوصی افراد مربوط است. در زمان ایجاد محدودیت، ما جایگزین مناسبی نداشتیم و تلاش شد این جایگزین‌ها فراهم شود. اما مسئله حجاب به حقوق عامه مربوط است. وقتی فردی با ولنگاری و بی‌حجابی در جامعه ظاهر می‌شود، نه تنها به یک واجب شرعی بی‌اعتنایی می‌کند، بلکه به حقوق و آزادی دیگرانی که می‌خواهند در جامعه‌ای سالم مبتنی بر حیا و غیرت زندگی کنند، آسیب می‌زند. اینجاست که باید تذکر داد و در صورت لزوم، محدودیت‌های قانونی و اجتماعی اعمال کرد. تا زمانی که فرد در خانه و مهمانی خصوصی خود حجاب ندارد، کسی با او کاری ندارد، چون حقوق عامه تضییع نشده. اما وقتی این رفتار به فضای عمومی کشیده می‌شود و فکر و ذهن جامعه را تحت تأثیر قرار می‌دهد، باید با آن مقابله کرد؛ به‌ویژه با کسانی که برنامه‌ریزی شده با این واجب شرعی مقابله می‌کنند.
تجربه‌ای از یک کنشگری موفق: یکی از دوستان تعریف می‌کرد: «با همسرم به حرم امام رضا (ع) رفته بودیم که سه دختر با کشف حجاب کامل دیدم. به همسرم گفتم من بگویم یا شما؟ گفت خودم می‌گویم. رفت جلو، با لحنی محترمانه سلام و احوالپرسی گرمی کرد و با اشاره به حرم گفت: ببین روسری‌ات افتاده، اینجا حرم است، رعایت کنیم. آن‌ها هم بلافاصله گفتند چشم چشم و حجابشان را درست کردند.» این نشان می‌دهد اگر روش درست را انتخاب کنیم، تأثیرگذار خواهد بود.
نگاهی به جهان: در المپیک پاریس، فرانسه ورزشکاران زن خود را از داشتن حجاب منع کرد؛ در حالی که عفو بین‌الملل نیز به این تصمیم نقد وارد کرد. ببینید آن‌ها چقدر بر یک قانون غیرالهی پافشاری می‌کنند! ما چقدر برای حقانیت اسلام و اهداف جبهه مردمی زیست عفیفانه پافشاری می‌کنیم؟ در هندوستان، یک معلم فناوری اطلاعات به نام شبینا خان، به خاطر داشتن حجاب آن‌قدر تحت فشار قرار گرفت که از شغلش استعفا داد. او حاضر شد برای حفظ عقیده‌اش هزینه بدهد. ما در کنشگری خود برای ترویج زیست عفیفانه، اغلب هزینه چندانی نمی‌کنیم.
مشارکت شما در جبهه مردمی: «خیابان آزادی» یک برنامه یک‌طرفه نیست. ما از شما دعوت می‌کنیم تا در این حرکت بزرگ مشارکت کنید. به وب‌سایت جبهه مردمی زیست عفیفانه به نشانی zist-afifaneh.ir مراجعه کنید. در آنجا بخشی برای ثبت ایده‌های شما وجود دارد. اگر با دوستان و دغدغه‌مندان، ایده‌ای برای ترویج سبک زندگی عفیفانه دارید، آنجا ثبت کنید.
همچنین، پویش «تجربه شیرین» بازگشته است. ما می‌خواهیم تجربه‌های ناب شما در مورد عفاف و حجاب را بشنویم، چرا که معتقدیم این تجربیات که برآمده از دل یک جبهه مردمی است، می‌تواند زندگی دیگران را تغییر دهد. تجربیات خود را از طریق وب‌سایت zist-afifaneh.ir یا شبکه‌های اجتماعی ما به آدرس zistafifane_ir@ برای ما بفرستید. هر تجربه، هرچند کوچک، می‌تواند الهام‌بخش باشد.
ما هر هفته به قید قرعه به دوستانی که در این جبهه مردمی ما را همراهی می‌کنند، چه با ثبت ایده و چه با اشتراک‌گذاری تجربیات شیرین، ۵ میلیون تومان کمک هزینه سفر به عتبات عالیات تقدیم می‌کنیم.
امیدوارم شما هم جزو کنشگران فعال و دغدغه‌مند باشید و با کمک هم، به رونق گرفتن فرهنگ زیست عفیفانه در کشور کمک کنیم و شاهد کنشگری اثربخش در حوزه مهم عفاف و حجاب باشیم. این هدف اصلی جبهه مردمی زیست عفیفانه است.
از اینکه همراه ما بودید بی‌نهایت سپاسگزارم. خدانگهدار.
اشتراک در
0 نظرات
قدیمی‌ترین