باید توجه داشت که احتمال تاثیر تذکردادن قطعی است ، رهبر فرزانه انقلاب در این باره میفرمایند: بعضی گفته اند که باید احتمال تأثیر وجود داشته باشد من میگویم احتمال تأثیر همه جا قطعی است؛ مگر در نزد حکومتهای قلدر قدرتمندان و سلاطین آنهایند که البته حرف حساب به گوششان فرونمی رود و اثر نمیکند؛ اما برای مردم چرا برای مردم حرف اثر دارد بگویید تا آثارش را ببینید.( بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی در جلسه پرستان و پاسخ دانشگاه تهران ۷۷٫۲٫۲۲ ) بنابراین اگر هرکسی با خود نگوید که تذکر من به تنهایی چه فایده ای دارد، افراد مختلف تذکر میدهند و در نهایت مطالبه عمومی شکل میگیرد.

با ذکر این مقدمه به پاسخ های این شبهه می پردازیم :

پاسخ شماره ۱- (  تأثیر تدریجی تذکر بر فکر و اندیشه)

تذکر دادن به دیگران، لزوماً به معنای تحول آن فرد نیست  و اگر در ابتدا فقط منجر به تغییر رفتار نشود، می‌تواند به مرور زمان بر فکر و اندیشه فرد نیز تأثیر بگذارد. انسان‌ها گاهی با تغییر رفتار، به تدریج به دلایل و فلسفه‌های پشت آن رفتار نیز فکر می‌کنند. به عبارت دیگر، تغییر رفتار می‌تواند به عنوان نقطه شروع برای تغییر فکر باشد.

پاسخ شماره ۲- (  امر به معروف و نهی از منکر به عنوان یک فرآیند)

امر به معروف و نهی از منکر یک فرآیند است، نه یک اقدام یک‌باره. وقتی به کسی تذکر می‌دهید، ممکن است در ابتدا فقط رفتارش را تغییر دهد، اما این تذکر می‌تواند جرقه‌ای برای تفکر بیشتر در او ایجاد کند. حتی اگر فکر او بلافاصله تغییر نکند، این تذکر می‌تواند زمینه‌ساز تغییرات بعدی در نگرش و اعتقاداتش باشد. این تغییر ممکن است در آینده باشد یا در فرد دیگری باشد. ویا حتی  باعث کاهش گناه، اختفای گناه و تأخیر در انجام آن گناه شود.

پاسخ شماره ۳- (  مسئولیت ما در قبال جامعه)

از منظر دینی و اخلاقی، وظیفه ما این است که امر به معروف و نهی از منکر کنیم، حتی اگر مطمئن نباشیم که فکر فرد تغییر خواهد کرد. نتیجه‌بخش بودن این کار به دست ما نیست، بلکه به دست خداست. ما موظفیم به وظیفه خود عمل کنیم و نتیجه را به خدا واگذار کنیم.

پاسخ شماره ۴- (  تأثیر تذکر بر محیط جامعه)

حتی اگر تذکر دادن به یک فرد نتواند فکر او را تغییر دهد، ممکن است بر اطرافیان او تأثیر بگذارد. وقتی در جامعه امر به معروف و نهی از منکر انجام می‌شود، این کار می‌تواند فرهنگ عمومی را اصلاح کند و فضای جامعه را به سمت ارزش‌های الهی سوق دهد. این تأثیر غیرمستقیم نیز بسیار مهم است. در واقع هدف نهایی و آرمانی ، تحول افراد و گناه نکردن در جامعه است کمترین تأثیر تذکر دادن و تکرار شدن آن از طرف افراد دیگر بالا رفتن هزینه انجام گناه و ناامن کردن محیط جامعه اسلامی برای ارتکاب گناه است و نهایتاً کاهش زمینه ارتکاب به گناه و تخلف را در پی خواهد داشت.

پاسخ شماره۵– ( روش صحیح تذکر دادن)

یکی از دلایلی که ممکن است تذکر تأثیر عمیقی بر فکر فرد نگذارد، روش نادرست تذکر دادن است. اگر تذکر با محبت، احترام و استدلال منطقی همراه باشد، احتمال اینکه فرد نه‌تنها رفتارش را تغییر دهد، بلکه به فکر فرو برود و نگرشش را نیز اصلاح کند، بسیار بیشتر است. بنابراین، روش تذکر دادن بسیار مهم است.

پاسخ شماره۶– (  تذکر به عنوان یادآوری)

در بسیاری از موارد، افراد از حقیقت غافل نیستند، بلکه غفلت می‌کنند. تذکر دادن می‌تواند به عنوان یک یادآوری عمل کند و فرد را از حالت غفلت خارج سازد. این یادآوری می‌تواند به مرور زمان منجر به تغییر فکر و نگرش شود. گاهی همین که برای او یادآوری شود که رفتارش نامناسب و مورد اعتراض افراد جامعه است و مطالبه مردمی در حوزه حجاب در اجتماع وجود دارد فایده دارد

پاسخ شماره۷- (  تأثیر تذکر بر وجدان فرد)

تذکر دادن می‌تواند وجدان فرد را بیدار کند. حتی اگر فرد در لحظه تذکر مقاومت نشان دهد، ممکن است بعداً به گفته‌ها فکر کند و وجدانش او را به سمت تغییر سوق دهد. وجدان انسان یک نیروی قدرتمند است که می‌تواند تحت تأثیر تذکرهای صحیح قرار گیرد حتی اگر باز آن گناه را مرتکب شود با احساس ناخوشایند و احساس گناه این کار را انجام میدهد..

نتیجه‌گیری:

تذکر دادن، اگر با روش صحیح و نیت خالص انجام شود، نه‌تنها می‌تواند رفتار فرد را تغییر دهد، بلکه می‌تواند به مرور زمان فکر و نگرش او را نیز تحت تأثیر قراردهد. نباید انتظار داشت که تغییر فکر بلافاصله اتفاق نیفتد،ولی مطمئنا اگر تذکر دادن به عنوان یک وظیفه دینی و اخلاقی، درست انجام شود تأثیرات مثبت خود را درجامعه و فرد خواهد گذاشت. بنابراین، نباید ازاین مسئولیت شانه خالی کرد.