این شبهه با عبارات دیگری بیان می شود :
“خداوند ارحم‌الراحمين است و بزرگ‌تر از آن است كه زنى را به خاطر اينكه چادر به سر نكرده يا موى خود را نپوشانده است، عذاب كند و دچار آتش سوزان جهنم كند.” – ” آنقدری که شما به حجاب زنها گیر میدید ، خدا گیر نمیده ” – ” جنبه رحمانیت خدا خیلی بیشتر از غضب اوست بهمین خاطر بخاطر چند عدد مو، کسی رو عذاب نمیکنه ” – خدا مثل برخى افراد خشك و تند نیست و خداوند چنين اصرارى ندارد.” و….
معمولا این شبهه از طرف کسانی مطرح می شود که به خاطر هوس رانی و تبعیت از شهوت ،به توجیه رفتار خود می زنند . البته شاید برخی از افراد هم باشند که به دلیل نداشتن فهم صحیح و درست از رحمانیت خداوند ، این ادبیات را پیش می گیرند . با ذکر این مقدمه به پاسخ این شبهه می پردازیم :
پاسخ ۱-
(پاسخ نقضى) اگر قرار باشد به این جملات توجه کرد باید در تمامی احکام و دستورات الهی همین توجیه را کرد . بنابراین همين سخن را نسبت به كسى كه هفده ركعت نماز واجب را نمى‌خواند يا در ماه رمضان صبح تا غروب روزه نمى‌گيرد و آب و نان مى‌خورد يا آنكه يك جمله دروغ مى‌گويد و غيبت مى‌كند يا مقدارى مال حرام مى‌خورد و مانند اينها هم مى‌توان تكرار كرد. آيا خداوند كسى را براى خوردن يك ليوان آب يا يك لقمه نان، با آتش داغ مى‌سوزاند؟! اگر مستشكل اين سخن را در همه موارد جارى كند، در نتيجه، چيزى از دين و تكليف شرعى باقى نمى‌ماند. و اگر هيچ‌جا جارى نمى‌كند، تسليم سخن ما شده است و اگر فقط در برخى موارد مثل حجاب جارى مى‌كند، اختصاص بدون دليل و فرق قايل شده است.
پاسخ ۲-
لازمه اين اشكال آن است كه سخنان الهى و مفاد آيات و روايات دينى، جدى نباشد و وقتى مى‌گويد: اگر فلان گناه را مرتكب شويد، كيفر و عذاب دردناك در انتظار شماست، سخنى كذب باشد، و قطعا اين سخن باطل است و در اين صورت، مفاد متون دينى بى فايده خواهد بود.
پاسخ ۳-
باید توجه داشته باشیم که تمامی دستورات الهی که در قالب باید ها و نباید های شرعی بیان شده است ، بر اساس حکمت و مصلحت بیان شده است . همین قاعده در مستحبات و مکروهات هم جاری است. یعنی وقتی خداوند امر به کاری می کند قطعا برای انسان مصلحت داشته و مفید است و همینطور نباید های الهی هم ، بر اساس مصلحت و داشتن مفسده در آن فعل است که از جانب خداوند نهی شده است یعنی وقتی خداوند از بی حجابی و بی عفتی نهی می کن ، حتما مفسده و آسیبی به دنبال داشته است که خدای مهربان آن را نهی کرده است .حال این آسیب می تواند فردی ، اجتماعی ، دنیایی و یا آخرتی باشد .
