برای جلوگیری از این دو قطبی باید شیوه های کارهای فرهنگی و امر به معروف و نهی از منکر را به روز و همدلانه غنی کنیم یا اصل امربه معروف و نهی از منکر را تعطیل کنیم؟
چیزی که باعث ایجاد این فاصله ها میشود شیوه های نامناسب و غیر حرفه ای است نه تبلیغ و ترویج فرهنگ اخلاقی و دیني عفاف و حجاب آیا اگر ما از پرداختن به مسئله حجاب دست برداریم یا در این حوزه کم کاری کنیم دشمنان ما از دشمنی کردن خود علیه حجاب دست بر می دارند؟ دشمن کار خودش را انجام میدهد و کم کاری و عقب نشینی ما باعث پیشروی بیشتر او می شود.
پس ما برای تبلیغ فرهنگ عفاف و حجاب در جامعه هم باید از روشهای فرهنگی و تبلیغی مناسب( هوشمندانه، خلاقانه و هنرمندانه) استفاده کنیم وهم از مردم و مسئولین مطالبه اجرا و رعایت قوانین و ضوابط عفاف و حجاب در جامعه را داشته باشیم.
در حوزه مطالبه یادمان باشد که تأثیر همیشه به معنای تغییر نیست همین که با کارهای فرهنگی مناسب و صحیح باعث ایجاد علاقه به فرهنگ عفاف و حجاب شویم و با امربه معروف و نهی از منکر خود فضای جامعه را برای انجام گناه نا امن کنیم و هزینه گناه کردن در جامعه را بالا ببریم و باعث کاهش زمینه های ارتکاب گناه و تخلف شویم این یعنی مهم و موثر بودن عمل ما رهبر فرزانه انقلاب( اگر معنای امربه معروف و نهی از منکر و حدود آن برای مردم روشن شود معلوم خواهد شد یکی از نوترین شیرین ترین کارآمدترین و کارسازترین شیوه های تعامل اجتماعی همین امر به معروف و نهی از منکر است.( از بیانات در خطبه های نماز جمعه ۷۹٫۹٫۲۵ )
(گفتن و تذکر دادن خوب است با اخلاق خوب تذکر دهید؛ با رفق و مدارا امر و نهی کنید امر و نهی یعنی دستور دادن – بکن نکن – غیر از تمنا کردن است اما همین را با رفق مدارا و محبت نه با خشونت – انجام دهید به نظرم این طوری باید عمل شود… اما برخورد فیزیکی و جسمانی اینکه درست نیست و ما اصلاً این را توصیه نمی کنیم. )
( برگرفته از کتاب بی پرده با حجاب )
